De wereld van jonge kunstenaars, hun ateliers en creatieve broedplaatsen is een omgeving waar ware kunstschatten te ontdekken vallen. De diversiteit in hedendaagse kunst en de drive van deze jonge makers is bewonderenswaardig en inspirerend. Voor de tentoonstelling New Treasures selecteerde gastcurator Jente Westerhof vijf kunstenaars van Studio Moshpit of Creation (MOC) uit Groningen, die individueel en als collectief de stap naar fulltime kunstenaarschap hebben gezet.

Onderdeel van het werk Tiny Flash in de tentoonstelling zijn Art Snacks, de uitkomsten van een educatief project dat Westerhof deed met middelbare scholieren uit Assen, de stad waarin ze opgroeide. Zo verbindt de jonge gastcurator jongeren met hun creativiteit en poogt ze de drempel tot de hedendaagse kunstwereld te verlagen.

Chiara Tammaro (1997) werkt als interdisciplinair kunstenaar voornamelijk met staal, hout en gips. Haar werk legt een focus op functionaliteit en interactie in de publieke ruimte. Haar interactieve sculpturen, zoals het mobiel Tiny Flash, spelen in op herkenbaarheid en items waar het publiek zich mee kan identificeren, waaronder voedsel, automaten, meubels en kinderspeelgoed. Tammaro is daarnaast mede-oprichter van Studio Moshpit of Creation, een plek voor kunstenaars om werk te produceren en hun eigen bedrijf te ontwikkelen.

Sven ten Berge (1987) gebruikt optische illusies, harde contrasten, felle kleuren en kinetische abstractie. Hij laat zich inspireren door persoonlijke ervaringen en stedelijke landschappen. Hij herinterpreteert visuele en emotionele aspecten van het leven, om ze om te zetten in kunstwerken. De illusies van diepte in combinatie met het gebruik van alternatieve materialen zorgen voor visueel opvallende composities, die samen met bijbehorende titels verwijzen naar een verhaal. Met deze formule nodigt hij uit om zowel de visuele als de verhalende aspecten van zijn werken te verkennen.

Tom Dijkstra (1990) ontwikkelde van jongs af aan een grote interesse in technologie en urban arts. In zijn werk experimenteert hij met meerdere disciplines. Het werk van Dijkstra volgt zijn fascinatie voor en de interpretatie van het proces van de verandering in vorm die plaatsvindt wanneer iets uit de echte wereld het digitale rijk betreedt. Dit is ook het geval bij de Mutantme 3D scanner die Dijkstra ontwikkelde. Het ene moment weet je waar je bent; het volgende moment zweef je gewichtloos door een virtuele ruimte.

Sarah Laura Peyrel (1995) verdiept zich in de wereld van materiële combinaties. Door uitgebreid onderzoek en een veelheid aan experimenten creëerde zij Topia Tegel – een baanbrekende tegel die duurzaamheid en vindingrijkheid harmonieus combineert. Ze ontwikkelde een unieke methode om een verzegeld, glanzend oppervlak te verkrijgen zonder gebruik van niet-duurzame materialen of warmte. Haar creaties vertellen een krachtig verhaal van samenwerking, passie en vastberadenheid – een bewijs van haar gedeelde toewijding om de grenzen van wat mogelijk is te verleggen.

Ruben Jager (1991) toont in zijn beelden vaak kenmerkende details van het menselijk lichaam die de figuratie daarvan voortbrengen, zoals wimpers, rimpels, huidpatronen en gewrichten. Tegelijkertijd zijn deze menselijk-lijkende elementen doordrongen van patronen en vormen die geassocieerd worden met de natuur: structuren van koralen, bladeren, schimmels en schelpen. Samen vormen ze een natuurlijke compositie die bepaald wordt door de dans tussen materiële eigenschappen en natuurwetten. Hiermee onderzoekt hij de menselijke oorsprong en identiteit en het spanningsveld tussen mens en natuur.

Deze tentoonstelling werd mede mogelijk gemaakt door leerlingen en docenten van CS Vincent van Gogh en Dr. Nassau College in Assen.

Deze tentoonstelling kwam tot stand met bijdragen van Ondernemersfonds Assen (OFA) en Mondriaan Fonds.