Is er ooit een plant onder narcose gebracht? Hoe zou een anesthesist het welzijn en waarneming van een ‘verdoofde’ plant kunnen monitoren? In de tentoonstelling ANAESTHESIA van Annegret Kellner spelen verdoofde planten de hoofdrol in de vorm van siliconen afgietsels van grote tropische bladeren. Met ANAESTHESIA duidt Kellner een toestand van tijdelijke ongevoeligheid aan: “Tijdens een operatieve ingreep willen we immers geen pijn voelen, wordt ons bewustzijn uitgeschakeld, leveren we controle en macht in en verkeren we in een droomloze slaap. Net als een levenloze huls zullen de witte siliconen bladeren moe, slap, week, ziek, weerloos erbij hangen. Ze zijn in hun vorm even herkenbaar maar louter materie zonder ziel nog aura, als witte, smetteloze fantoomplanten.”

In alle werken van Annegret Kellner is tijd en verleiding een bindend element. Het zijn werken die een beroep doen op onze emotie en ernaar streven om tegen ons vluchtige kijken in te gaan. ANAESTHESIA is de wens om even geen verantwoording en verdriet over het menselijke desastreus gedrag te voelen. De ‘tactiliteit’ en esthetica van ‘verdoofde’ planten verbeelden Kellners impliciete hoop op pijnloze genezing. ANAESTHESIA is niet alleen in CAMPIS te zien, maar ook daarbuiten waar bomen in de omgeving een nieuw jasje krijgen die uitnodigen om van dichtbij onderzocht en aangeraakt te worden.